Epifanie
Vir die digter
van die jukstaposisie
Huise uit sandsteen geweef
nes tapyte uit sywurms gegis
soos wyn uit druif gekap, ]]>
vir weef, kap of gisting
tot 'n unieke klein gedig:
immers meer poësie
in 'n sneeuvlok,
in die huis snags
as die strofe bedags;
meer te wroeg
oor die dood
en Marilyn Monroe
as oor lewensbrood;
In die huis van die digkuns
was daar vele wonings:
Huise uit sandsteen gegis
nes tapyte uit sywurms gekap
soos wyn uit druif geweef ...
dié digter, 'n allotroop ]]>
stap jambies
ligvoets
eenkant
onversadig
verby.
salle des pas perdus
woorden gonzen in een kooi van faraday
er dansen bijen in mijn hoofd ]]>
de rust verstoord na jaren lethargie
een enkel woord waarin de zin
besloten ligt komt vrij
kortgesloten in een bliksemschicht
ontsnapt, uit het witte licht gesneden
een treffen in voorheen het niemandsland
het limbo wordt verlaten
tt
]]> Theunis,Rosalie, my lewensgesél, en ek is vanjaar
vier-en-veertig somers en winters in die eg,
en ek wroeg met die gedagte:
sou dinge vir ons soos met jou gebeur, ]]>
hóé sal ek die koste
van die bedroewende lang ure en dae
van 'n toekoms sonder Rosalie
besleg?
Dus, tt, laat my sê
- ek doen so met piëteit -
dat ek my íngedink het in jou pyn
en glo dat, ter berusting, God Sy
Lig van Liefde versagtend oor jou
helder sal laat skyn, ]]>
en met volledigheid rondom jou
úit sal straal,
en jou hartseer sal verhaal,
en jou geheel omvou.
]]> the last sitting: marilyn monroe in litografie
vir ttc
"I saw what I wanted, I pressed the button, and she was mine.
It was the last picture." (Bert Stern)
wat bly behoue van die allerlaaste nag van roem?
in die donkerkamer van my fotoverbeelding
soek die perfekte moment mý vir 'n laaste sitting
buite beur die skeurende wind woedend teen die nag
maar hier binne hier binne is dit droomstil ]]>
marilyn vly haar lyf op die honger bed
- 'n middernagson kom op -
sjampanjeborrels verstrik in die hare
pêrels gewigloos gesuspendeer bo die litosfeer
die tingelende geklink van suiwer wit klank
weerlig van die stroboskoop wat terugstuit
in 'n opslagskoot kyk sy reg deur die lens
die sluiter sluit dig
I am become your veil and I am all you see
in 'n miljoenste van 'n miljardste van 'n sekonde ]]>
verskyn en verdwyn die ware marilyn
'n bosonblits in my towerlanternflits
oerknal in die doodstil baarmoer van die oneindige
soos aan die allerbegin
net die godsverb(l)inding blý
(4 Julie 2012)
Reitzstraat, Potchefstroom
]]> vir TTC
Sommige somers, as jy jou blou Valiant pak
en see toe verkas met jou Anna en kroos,
het ek 'n oog oor jou tuin moes hou teen
verdroging en vir ingeval: 'n Jong tuin is broos
as reën wegbly in Desember. Van oorkant die straat
het ek, toe nog 'n skolier, gesien hoe jy perke laat spit,
buitelyne beplan en beddings vul met struike: vir lower
vir blom vir geur; gesien hoe jy rankers voorlopig stut
met riet. Gaandeweg het ek patrone begin snap: ]]>
dat sipresse net in pare alleenheid oorleef; dat die pom-pom
van 'n blomperske net uit kaal takke kartetse kleur
kan skiet; dat die lente, benewens in die kweper, ook blom
in die dweperige pers van die yl tamarisk. In dié tuin
het ek begryp hoe vingers groen kan vroetel,
hoe oog en oor en neus die taal van tuin kan lees.
Na jou voorbeeld het ek groenigheid begin troetel
en algaande woord vir woord aan die groei gekry,
later selfs ryme jasmyn lelie iris roos aangelê, my verloor
in kwatryne. Sedertdien swymel ek steeds oor die boeket ]]>
van tuine en die toorkrag van 'n rymende eindkoeplet.
ttc
I used to think about meaning a lot - Brian Cox
hy is lewenslank
in huisarres in sy dorpshuis
tog reis verder as al die spoetniks
trap op wyer geleë planete as armstrong
hy ken die paringsdans van die kolibrie
koko se gebaretaal
die pronk van die springbok
die oerknal en die dinosourusse
blaai saam met revius en calvyn
deur milton greene
was immers gheselscap goet ende fijn
Woordensvol
Vol glas, vol emmer, vol skottel, vol dam:
daar is iets welbehaagliks in vol wees,
in die vermoë om gevul te word -
'n houer, bereidwillig en gedeë. ]]>
Vol mond, vol oë, vol ore, vol hart:
randvol aangevly deur soepelhede
wat kontoere vul maar ook bly uitdy
tot iets ongrypbaar gans en alles is.
Die mens se stem gebruik 'n melodie
wat enkelvoudig, enkellynig bly:
mens praat nie in akkoorde nie, nooit nie,
jy ryg jou stem se note een vir een.
Jy knoop jou pen se enkel lyn ook so,
steeds enkelvoudig tot daar letters vorm, ]]>
een vir een, tot uit die dun lyn reekse
tekens groei: woorde, sinne, boeke vol.
Die stuifmeel en die vrugbeginsel is
met 'n haardun draad verbind, die spinweb
en die spinnekop se pens vol sy deur
enkeldrade ingewikkeld saamgeknoop.
Daar is ylheid, enkelhede; daar is
die eindelose moontlikheid van vol:
van breed en lank, van reik na hoog en diep,
van weet, van voel, van dink en kan onthou.
vir T. T. Cloete
Die namiddag loop voller, &,
afgemeet in jambes
van die staanhorlosie, vol.
Die ver vaal heuwelriwwe drywe
bo die uitgewaste bekken.
Rooitong in die skadu
van 'n lukwart lê die hond stertstil. ]]>
'n Pietswind swiep verby & strooi
die sterredons van sade
& laat die plaasdam ligweg frons.
raar maak waar
aan ttc op 91
waarneem maak kwarke waar
en leptone ]]>
wat niks en nêrens was iets hier of daar
donkerver sterre sterspirale sterrestelseltrosse ontketen glans en al
'n lig-
palimpses
wanneer 'n ruimteteleskoop se prakseerpupil
skoon staar
van nou tot toet
op toet
doofpotstil ]]>
is beethoven sonder sy gehoor
in konsertsale sy polifone
geluid elektrochemies onbewoë tot vol gemoed
die lied van riete gebroke ruiswind faal
sonder luister
sonder gerugmaak in 'n gedig
tree liefde nie uit ons in die bres
nie word gemis nie geheel nie tot paar gesin gemeenskap nie getransendeer nie die uitsoekroos
word oën-skynlik eers iets wonderskoons
moet hom sy welriekendheid aan 'n neus getroos
aldagwonders word gewaar
in rare lewens van somtyds neëntig jaar