SciELO - Scientific Electronic Library Online

 
vol.79 número1Religion in education: Is there yet another solution?A Christian mission of glocal culture within riven societies in God's world índice de autoresíndice de materiabúsqueda de artículos
Home Pagelista alfabética de revistas  

Servicios Personalizados

Articulo

Indicadores

Links relacionados

  • En proceso de indezaciónCitado por Google
  • En proceso de indezaciónSimilares en Google

Compartir


Koers

versión On-line ISSN 2304-8557
versión impresa ISSN 0023-270X

Resumen

HENDRICKS, Gavin P.. [title language="af"]Derrida se kritiek op logosentrisme teenoor tekssentrisme: 'n Toepassing op Johannes 1v1. Koers (Online) [online]. 2014, vol.79, n.1. ISSN 2304-8557.

OPSOMMING In Kelber se hermeneutiek van Johannes is die pre-eksistensie van die Logos sentraal. Die Logos, volgens sy lesing, gaan vooraf aan die historiese gebied en staan buite die realiteit van die narratiewe teks. Ek het geargumenteer dat die Logos by Johannes beskou word as 'n eksemplariese geval van logosentrisme, soos Derrida dit omskryf het. Die term 'logosentrisme' verwys na die Grieks-Christelike of Johanneïese Platonistiese tradisie waarvolgens geskrewe taal tot die onvolmaakte hoort, terwyl ware kennis verband hou met die vooraf-bestaande, gepersonifieerde Logos. In sy werk bied Derrida 'n ongekompromitteerde kritiek op logosentrisme. Hy lees Westerse teologie en filosofie nie in terme van 'n wegvaag van logosentrisme en die opkoms van tekssentrisme nie, maar eerder in terme van die illusie van logosentrisme. Derrida se noodbeginsel is die verwysingsraamwerk vir taal. Die taalteken word omskryf deur die betekenaar en betekende. Die betekenaar konstitueer die sigbare merkies op die papier geplaas en die betekende is die sogenaamde betekenis wat ons aan hulle heg. Volgens Derrida word geskrewe taal in die algemeen as minderwaardig beskou terwyl gesproke taal transendentale betekenis verkry en 'n ontologiese status met betrekking tot die verwysing van taal. Die Westerse tradisie in filosofie en teologie sien skrywe as uiterlik terwyl praat as onskuldig verskyn. Derrida se logosentriese aanpak val die bevoorregting van praat bo skrywe in die verwysingsraamwerk aan en beskuldig Westerse teologie en filosofie dat dit die teken valslik verslaaf deur 'n transendentale betekenaar teenoor skrywe te stel. In hierdie artikel is bogenoemde idees van Derrida toegepas deur die Logos in die Johanneïese narratief uit die oogpunt van oraliteit en tekstualiteit te lees.

        · resumen en Inglés     · texto en Inglés     · Inglés ( pdf )

 

Creative Commons License Todo el contenido de esta revista, excepto dónde está identificado, está bajo una Licencia Creative Commons