Resumo

OLIVIER, Bert. Poststrukturalisme en die betekenis van "Tahrirplein" vir politieke subjektiwiteit. Tydskr. geesteswet. [online]. 2012, vol.52, n.2, pp.161-173. ISSN 2224-7912.

Hoe moet 'n mens die onlangse gebeure op Tahrirplein, in Egipte verstaan, waar opstandelinge die Egiptiese diktator, Mubarak, se regering op vreedsame wyse suksesvol omvergegooi het, terwyl militante groepe vroeër nie daarin kon slaag nie? En wat is die politieke implikasies hiervan? Hardt en Negri se werk oor rewolusie bied die eerste invalshoek om hierdie vraag te benader. Deleuze en Guattari se poststrukturalistiese ontologie van "begerende masjiene", "skisofreniese produksie", "vloei", die "liggaam-sonder-organe" en "proses", asook Alain Badiou se opvatting van die subjek as "veelvuldig (in die ruimte) geplaas", voorsien 'n mens in die tweede plek van die teoretiese middele om die subjek van eg-demokratiese politieke handeling te artikuleer. Hierdie benadering tot die politieke subjek aan die hand van ruimtelike koördinate het die voordeel dat dit 'n mens in staat stel om die dwaalspoor van die "abstrakte subjek" te vermy, en die ruimtelikgesitueerde subjek van politieke handeling te verstaan. Die toets hiervoor is dat die subjeksbegrip wat hieruit na vore kom, versoenbaar is met getuienis dat die resente Tahrir-Plein opstand die strikval van hiërargiese politieke denke en praktyk vermy het deur politieke bevryding en radikale demokratisering langs die weg van 'n komplekse, "risomatiese", nie-hiërargiese kommunikatiewe en handelingsweg te bevorder. Hierdeur is die verlammende neiging vermy om denke en handeling in terme van opposisionele, wedersyds-eksklusiewe "ons/hulle" strategieë te begryp en te praktiseer.

Palavras-chave : Badiou; begeerte; "begerende masjiene"; Deleuze; demokrasie; Hardt; Guattari; Negri; politiek; poststrukturalisme; proses; subjek; Tahrir-plein.

        · resumo em Inglês     · texto em Africaner     · Africaner ( pdf )